ესეც ხო მაგარია ? 20–10, 2010 ანუ ოცი ათი ოცი ათი.
ვობშემ, ნიჩევო :)) ან ის ათი ათი ათი რა იყო იმხელა ამბავი რო ატყდა. დაჟე ზოგზე გავიგე მაგ დღესთან დაკავშირებით უქეიფიათ :) ფლიკრიც გაივსო თემატური ფოტოებით
http://blog.flickr.net/en/2010/10/20/101010-itrw-in-the-real-world/
20.10.2010
დაგეგმილი ცხოვრება
მომბეზრდა.
იმდენად მომბეზრდა, რომ ვრცლად დაწერაც არ შემიძლია
გამგებნი გაიგებთ.
მინდა ჩანთა, ჩემი აპარატები და გზა. მეტი არაფერი
ეს გზა თუ იქნება, მთლად უკეთესი: http://www.flickr.com/photos/donshakal/3781007272/
სიყვარული, ხანძარი და პომპიერო
ესეიგი, სიუჟეტს მოვკარი თვალი, ჩვენს სახანძრო სამსახურს გაუკეთებია ტყეში ხანძრის იმიტაცია. ანუ თავადვე გააჩინეს ხანძარი და მერე თავადვე ჩააქრეს! ტრეინინგს გადიან.
მე მხოლოდ მივესალმები მეხანძრეების სწავლებას,
მაგრამ ამ სიუჟეტმა მე რა გამახსენა? "სიყვარული, ხანძარი და პომპიერო" :))))
ზარმაცა
ჩემს თავზე არ ვწერ, ცხოველია ასეთი, თუმცა მეც არანაკლები ზარმაცა ბლოგერი გამოვედი.
მეპატიება. უნივერსიტეტის დამამთავრებელი პროცედურებით ვიყავი დაკავებული.
სხვა სიახლეებიც ბევრია. განსაკუთრებით ახალი აპარატი – ჯედაია დავარქვი. ბენჟი ცოტა ეჭვიანობს, მაგრამ სამივენი ერთად დავდივართ ხოლმე და ამით იქარვებს სევდა–ნაღველს.
ა ბატონო, ჩემი ჯედაია:
სანამ დაკარგული ვიყავი, მოვასწარი მასონური ამერიკის მოვლა. თუ ძალიან არ გავზარმაცდი, შთაბეჭდილებებს ერთ პოსტს მივუძღვნი.
ახლა კი გაიცანით ზარმაცა:
ინგლისურად Sloth, რუსულად ленивец
ძირითადად ტროპიკებში ბინადრობენ და ცხოვრების უმეტეს ნაწილს ხეზე ატარებენ. გადაადგილდებიან მხოლოდ განსაკუთრებული საჭიროების შემთხვევაში. შესაბამისად ძირითადად უძრავად არიან და მათ ტანზე ბეწვში წყალმცენარეები ეზრდებათ, ასე რომ საკვებადაც მას იყენებენ. ზარმაცები ხეებიდან მხოლოდ მოსასაქმებლად ჩამოდიან, ისიც კვირაში ერთხელ!!! ხეზე დიდხანს ყოფნის შემდეგ, შეიძლება მობეზრდეთ კიდეც იქ ყოფნა. ამ შემთხვევაში უბრალოდ კლანჭებს უშვებენ ტოტებს და ასე ჩამოდიან მიწაზე, ეზარებათ ჩამობობღება!
ასეთი საყვარლები არიან.
ერთი ვიდეოც:
გვარ–სახელები საქართველოში
ვიწყებ გვარებით:
გვარი თურმე საქართველოში მე–6 საუკუნიდან გვხვდება. თუმცა დღევანდელი გვარების უმეტესობა მე–14–15 საუკუნეებში გაჩნდა. დღეს არსებული გვარებიდან ყველაზე ძველია გრძელიძე (1028 წ), ასევე ძველი გვარებია ყანჩაველი (1030 წ), დადიანი (1030 წ) და დვალი (1030 წ).
გვარების დაბოლოებებზე: ყველაზე ხშირად გვხვდება –ძე –ზე დაბოლოებული გვარები. ასევე საინტერესოა, რომ –ია –ზე დაბოლოებული გვარების უმეტესობა გვხვდება თბილისსა და იმერეთში (და არა სამეგრელოში LOL). რაც შეეხება –იან–ებს, თურმე საქართველოს სვა კუთხეებში 112,000 იანი გვხვდება, ხოლო სვანეთში სულ 26,000 ცხოვრობს :))
ყველაზე გავრცელებული გვარია ბერიძე (24,797). ასევე კაპანაძე (18,550), გელაშვილი (17,995), მაისურაძე (16,515) და გიორგაძე (14,582).
გვარებზე კიდევ ერთი საინტერესო და სახალისო სტატისტიკა: საქართველოში უფრო მეტი ოგანეზოვი ცხოვრობს, ვიდრე მიმინოშვილი, შანიძე და ყოფშიძე :)
ახლა სახელებზე:
ყველაზე გავრცელებული სახელები – გიორგი და თამარი
300 ყველაზე გავრცელებული სახელიდან ასეთ საინტერესო ფაქტს გთავაზობთ: საქართველოში უფრო მეტი მაყვალაა, ვიდრე თორნიკე. ასევე, ჟუჟუნა და ვენერა უფრო გავრცელებულია, ვიდრე არჩილი.
სახელებზე რომ ვლაპარაკობ, აუცილებლად უნდა ჩავხედო კახეთს და ვნახო მიხო და მარო ლიდერობენ თუ არა. აღმოჩნდა, რომ არ ლიდერობენ. კახეთში ყველაზე ბევრი გიორგი და თამარი ცხოვრობს, ხოლო მიხო (მიხეილი) და მარო (მარიამი) მე–10 და მე–5 ადგილებზე არიან.
უცნაური ხალხი ვართ ქართველები. აღმოჩნდა, რომ 918 კაცს ქვია გიული და 148–ს კიდევ ია.
მაგრამ ეს კიდევ რა არის. პოსტის ბოლოს გთავაზობთ სხვა საინტერესო სახელებს:
მაუზერი (3), სერჟანტი (23), მარშალი (3), ნაჩალნიკი (5), გენია (70), უნარი (17), ვალუტა (37), მაგნიტი (6), პარნიკი (26)
რა კარგია, ლევანი რომ დამარქვეს მშობლებმა და არა, მაგალითად, პარნიკი.
წყარო: "გვარ–სახელები საქართველოში" (ავთანდილ სილაგაძე, ანზორ თოდაძე)
3სახური
ესეიგი,
რაც დათბა, წვიმამ ცოტა ინამუსა და მზეც ადრე ამოდის, მეც ადრე ვიღვიძებ. ან შედეგის თქმა პირიქითაც შეიძლება – გვიანობამდე ვეღარ მძინავს.
შესაბამისად, სამსახურშიც დროულად მოვდივარ. ხოდა აღმოვაჩინე, რომ სამსახურში დაგვიანება საინტერესო ფილმის შუიდან ყურებას გავს. აბა წარმოიდგინეთ :) რამდენ რამეს ვტოვებდი თურმე.
ხელოსნურ–ქართული საავტომობილო ლექსიკონი
რაც აკლია, კომენტარებში შევავსოთ. ზოგიერთი "თარგმანი" ჩემი მოფიქრებულია. ექვემდებარება განხილვას :D
ა
აბლიცოვკა – წინა პანელი
ატვიორტკა – სახრახნისი
ბ
ბაბინა – კოჭა
ბარაბანი – მუხხრუჭის დოლაბი
ბენდექსი – ელ–მაგნიტური ხვია (სოლენოიდი)
ბლიჟნი – ახლომაშუქი
ბრიზგავიკი –
ბარდაჩოკი – ხელთათმანების ყუთი
გ
გალოვკა –
გლუშიწელი (გრუჩიწელი) – მაყუჩი
დ
დალნი – შორსმაშუქი
დაჩიკი – მაჩვენებელი
დეტონაციის დაჩიკი – დეტონაციის სენსორი
ვ
ვალი – ლილვი
ვკლადიში –
ვოზდუხამერი –
ზ
ზაპასკა – სათადარიგო საბურავი
ზაპასკის ჩეხოლი – სათადარიგო საბურავის შალითა
კ
კალენვალი – მუხლა ლილვი
კალოდკა – ხუნდი
კარდანი – კარდანის ლილვი
კარობკა – სიჩქარის/გადაცემათა კოლოფი
კლაპანი – სარქველი
კლაპნის პრუჟინა – სარქველის ზამბარა
კლუჩი – გასაღები, ქანჩგასაღები
კოლიცოები – დგუშის რგოლები
კრესტავინა – ჯვარედინი
ლ
ლამბდა (კატალიზატორის დაჩიკი) – ჟანგბადის სენსორი
ლებიოდკა – ჯალამბარი
ლიუფტი – ფოლხვა
მ
მალიარი – მღებავი
მატარისტი – ძრავის ხელოსანი
მატორი – ძრავი
მატორის კრიშკა – მატორის ხუფი
მახავიკი – მქნევარა
მიგალკა, პავაროტნიკი – მაჭუტი
ნაკანეჩნიკი – ბურთულა სახსარი
ნასოსი – ტუმბო
პ
პადვესკა (ხადავოი) – დაკიდების სისტემა
პადკარობოჩნი – კოლოფის დამჭერი
პადმატორნი რეზინა – ძრავის დამჭერი
პაკრიშკა – საბურავი
პარპიზი (ლაბავოი) – საქარე მინა
პაჩებნიკი –
პედალი – სატერფული
პლოცკოგუბცი, პლოცკო – ბრტყელტუჩა
პომპა – წყლის ტუმბო
პორშენი – დგუში
პრაკლადკა – საფენი
პრისკი – შესხურება
პრუჟინა – ზამბარა
ჟ
ჟესწიანჩიკი – მეთუნუქე
ჟიდკოსწი – სითხე
რ
რაზდატკა – გამანაწილებელი
რაზვადნოი კლუჩი – ქანჩქამანდი
რაზვალი – თვლების ნახარი
რასპრედვალი – გამანაწილებელი ლელვი
რემენი – ღვედი
რული – საჭე
რუჩნიკი – ხელის მუხრუჭი
ს
სალიარკა – სოლიარის ზეთი
სალნიკი – ჩობალი
სვეჩი – (აალების) სანთელი
სიდენია – სავარძელი
სტარტერი – ამძრავი
სტუპიცა –
სუპორტი – ხუნდის ბუდე
სუხოი ამორტიზატორი – მშრალი ამორტიზატორი
ტ
ტალკატელი –
ტოკარი – ხარატი
ტორმუზი – მუხრუჭი
შ
შატუნი – ბარბაცა
ც
ცეპლენია – გადაბმულობა (მე კონუსი უფრო მომწონს)
ხელოსნების თემაზე ერთი კარგი ფოტო–პოსტი მაქვს კიდევ მომზადებული და მალე გამოვაქვეყნებ :))
დამატებები:
აპორნი დისკი – საყრდენი ფირფიტა, საყრდენი დისკი
tasty madness
წერის მუღამზე არ ვარ და როგორც იქნა შესაბამისი სურათი ვიპოვე, ჩემს განწყობას რომ შეეფერება :)
when tired of all these...
Earth Hour - დღეს
Earth Hour - ეს არის გლობალური ღონისძიება. ტარდება ყოველი წლის მარტის ბოლო შაბათს (2007 წლის შემდეგ), ადგილობრივი დროით 20:30-დან 21:30-მდე. მონაწილეები ამ დროის განმავლობაში აქრობენ ყველა არასაჭირო შუქს და თიშავენ ყველა არააუცილებელ ელექტრომოწყობილობას. მიზანი - კლიმატის ცვლილების საკითხების წამოწევა.2007 წელს მონაწილეობა მიიღო 2.2 მილონმა ადამიანმა;
2008 წელს ღონისძიება უფრო მასშტაბური გახდა - მონაწილეობა მიიღო 35-მა ქვეყანამ, 371-მა ქალაქმა და 100 მილიონამდე ადამიანმა;
2009 წელს - 88 ქვეყანა, 4000-ზე მეტი ქალაქი და რამდენიმე ასეული მილიონი ადამიანი.
ამ ღონისძიებაზე ძალიან მაგარ სურათებს იღებენ ხოლმე, რამდენიმე ნიმუში:
კანბერა
სიდნეი
ჩვენ ამ ღონისძიებაში მონაწილეობას არ ვიღებთ, სხვა პრობლემებიც გვყოფნის მოსაგვარებლად :)
Clint Eastwood
კლინტონ (კლინტ) ისთვუდი - მსახიობი, რეჟისორი, პროდიუსერი და კომპოზიტორი.
დაიბადა 1930 წლის 31 მაისს
მიღებული აქვს კინოაკადემიის 5 ჯილდო, 5 ოქროს გლობუსი, 5 ხალხის არჩევანი.
მონაწილეობა აქვს მიღებული 59 ფილმში და 9 ტელეპროექტში. გადაღებული აქვს 31 ფილმი, ამათგან 7-ში თავადაც მონაწილეობს.
რამდენიმე ეპიზოდი:
The Good, The Bad and The Ugly - ამ ფილმის ნებისმიერი კადრი აიღეთ და გააჩერეთ, მიიღებთ ნამდვილ ფოტოშედევრს.
Unforgiven
არ ვიცი რამდენად მოვახერხებ, მაგრამ მისი ყველა ფილმის ნახვა მინდა.
საქართველო
ჩემს ძველ სურათებს ვათვალიერებდი მთაში გადაღებულს, რომ ამოვწურე მერე ინტერნეტს მივადექი და უცებ ერთმა აზრმა დამკრა: საქართველოს მისამართი გრძედებზე და განედებზე კი არაა. მაღლა, მაღლა უნდა ახვიდე. ზღვის დონიდან უნდა აუყვე საქართველოს. რაც მაღლა ადიხარ, მით უფრო უახლოვდები.
მორჩა, ესაა რისი თქმაც მინდოდა.
პ.ს.
მოკლე ლექსი, ხუთი, ექვსი!
ლეიბორისტული პოსტი
მოგატყუეთ,
ამ პოსტს არანაირი კავშირი არ აქვს ჩვენს ცნობილ ლეიბორისტულ პარტიასთან! უბრალოდ ასეთი ინტრიგანული სათაური მომაფიქრდა უცებ. ქართველი ჟურნალისტებივით კი გამომივიდა, სათაური რომ ერთს გეუბნება და შინაარსი მეორეს (თუ საერთოდ რამეს გეუბნება შინაარსი), მაგრამ გპირდებით, პოსტის ბოლოს მათსავით არ გეტყვით "თუ რისი თქმა მინდოდა, ამას მომდევნო პოსტში გაიგებთ"–მეთქი. ეს და პოსტის შინაარსი (მგონი დაგაინტერესებთ) იქნება ჩემი ინტრიგანობისთვის კომპენსაცია თქვენთვის :)
Thanks God, It's Friday - ვამბობ, და დავიწყე:
ირგვლივ სულ წუწუნი მესმის – რამდენს ვმუშაობთ, ძალიან ვიღლებით და ა.შ. წუწუნი მესმის ჩემი თავიდანაც. ჰოდა რომ გამეგო, რამდენად გამართლებულია ჩვენი წუწუნ–ბუზღუნი, პატარა მოკვლევა ჩავატარე ინტერნეტში.
აღმოჩნდა, რომ კვირაში საშუალოდ სამუშაო საათების ხანგრძლივობით ლიდერი ქვეყნები არიან ჰონგ კონგი, კოლუმბია, ინდოეთი, მექსიკა, ნეპალი, პერუ და ტაილანდი. ამ ქვეყნებში კვირაში 48 საათს მუშაობენ! შედარებისთვის, ჩვენი კვირეული სამუშაო საათების რაოდენობა განსაზღვრულია 40 საათით. მაგრამ წუწუნის მიზეზს გვიტოვებს ჩვენი მარადჟამს მანუგეშებელი ევროპა. უმეტეს ქვეყნებში სამუშაო საათების ხანგრძლივობა 40–ს არც კი აღწევს. უფრო კონკრეტულად – საფრანგეთსა და გერმანიაში კვირაში 35 საათს მუშაობენ, ფინეთში 36–ს, დანარჩენ ქვეყნებში კი ძირითადად 37–ს. ევროპამ რომ გაიგოს, ჩვენ 40 საათს ვმუშაობთ კვირაში, შეშფოთდება უეჭველი! საერთოდ აღმოჩნდა, რომ ევროპაში გეზი აქვთ აღებული პროდუქტიულობის გაზრდის ხარჯზე სამუშაო საათების შემცირებისკენ.
კიდევ ერთი საინტერესო სტატისტიკა: თურმე ყველაზე ბევრს ადამიანები 1800–იან წლებში მუშაობდნენ – წელიწადში საშუალოდ 3100–3600 საათს, რაც კვირაში 60–70 საათ მუშაობას უდრის. ყველაზე ცოტას კი 2004 წელს გერმანელი full-time მუშები – წელიწადში 1400 საათს (კვირაში დაახლოებით 27 საათი).
დასვენების დღეებზე გადავიდეთ (შაბათ–კვირა არ იგულისხმება, ცხადია). ყველაზე ბევრი უქმე დღე აღმოჩნდა, რომ ნეპალში აქვთ (24). ისე, მადლია ნეპალისთვის, ისინი ხომ კვირაში 48 საათს მუშაობენ :) ნეპალს ფეხდაფეხ მისდევს ირანი (21), ინდოეთი (21), მიანმა (19) და ჩვენი მეზობელი აზერები (19). კვლავ შევედაროთ: ჩვენ წელწადში 17 დასვენების დღე გვაქვს.
ბონუსად: საინტერესო ფაქტები მსოფლიოს სხვადასხვა ქვეყნიდან
* გვატემალაში ქალები დღეში 11.5 საათს მუშაობენ, სამხრეთ აფრიკაში კაცები კი დღეში 4.5 საათს;
* ჩეხ ან სლოვაკ კაცს ხომ არ ეძებთ? – ქარხნებში ეძებეთ, მათი უმეტესობა სწორედ ქარხნებში ყოფილა დასაქმებული;
* დანიელი მუშები თურმა 150–ჯერ მეტჯერ აწყობენ გაფიცვებს, ვიდრე მეზობელი გერმანელები (გერმანელებს რა ენაღვლებათ, ისედაც 35 საათს მუშაობენ კვირაში);
* სამსახურს ეძებთ? ნუ წახვალთ არალეგალად დასავლეთში ან მომვლელად საბერძნეთში – წადით ფოლკლენდის კუნძულებზე. იქ 100%–იანი დასაქმება და მუშახელის ნაკლებობაა!
* აშშ–ში 18 წლიდან 38 წლამდე საშუალოდ 10 სამუშაო ადგილის გამოცვლას ასწრებენ;
* თურმე სამუშაო ადგილის შეცვლის მიზეზი მხოლოდ 6–14%–ში ხდება ცუდი შედეგები. ძირითადად პირადული მიზეზებით მიდიან ან უშვებენ სამსახურიდან;
აი, სულ ეს იყო. იმედია უკვე დაგავიწყდათ კიდეც ინტრიგანული სათაური.
შაბათ–კვირა მოდის. მხიარულად, ხალხო! :)
იმედგაცრუებული
რამდენი ხანია გახსნილი მაქვს ახალი პოსტის ფანჯარა, მაგრამ შესაფერის სიტყვებს ვერ ვპოულობ, რომ დავიწყო წერა, გადმოვცე ყველაფერი, რისი თქმაც მინდა...
იმედგაცრუებული, ასე დავარქმევ ამ პოსტს. ხო, იმედ-გაცრუებული ვარ. კიდევ გულდაწყვეტილი და გულაცრუებული.
თავში სულ რამდენიმე სიტყვა მიტრიალებს, უწმაწურობებს აქ არ გავამხელ, სხვა სიტყვებია: პროფესიული ეთიკა, პასუხისმგებლობა, (არა)პროფესიონალიზმი, მარაზმი, სიცრუე, სიყალბე, დედის ... უიჰ, კინაღამ მაინც წამომცდა.
არსებობს "კოსმიური დასჯის მექანიზმი", რომელიც ჩაირთვება ყველასთვის, ვინც უღირსად იქცევა (იქცეოდა) და ეგონა(გონია), რომ ყველაფერი შერჩება...
საინტერესო ისტორიები და ფაქტები: დამატებითი სამუხრუჭე ნათურა
ამასწინათ, მორიგ საცობში მოხვედრისას (გმირთა მოედანზე, ცხადია), ჩემი ყურადღება მიიქცია ავტომობილების ერთმა უმნიშვნელო დეტალმა. საუბარი მაქვს დამატებით სამუხრუჭე ნათურაზე (Centre High Mount Stop Lamp – CHMSL), რომელიც სტანდარტულ გვერდით სამუხრუჭე ნათურებზე უფრო მაღლაა ხოლმე დამაგრებული. რადგან საცობში ვიყავი გაჭედილი, არც რუბიკის კუბიკი მქონდა თან და არც მახათი, თავი რომ გამერთო, დავიწყე ფიქრი მისი შექმნის ისტორიაზე და გადავწყვიტე ჩავძიებოდი ამ ერთი შეხედვით უმნიშვნელო დეტალის წარმოშობის ისტორიას.
ძიების პროცესში წავაწყდი რამდენიმე საინტერესო ფაქტს, რომელიც ადასტურებს ამ ერთი შეხედვით უმნიშვნელო დეტალის დიიიდ მნიშვნელობას.
შედეგი და ეფექტი მართლაც გასაოცარი აღმოჩნდა. თუკი ერთ კვლევას დავუჯერებთ (სხვა ამ თემაზე ვერ ვნახე), უკნიდან შეჯახებით გამოწვეული ავარიების რაოდენობა ტაქსებსა და სხვა კომერციული დანიშნულების მანქანებში CHMSL–ის შემოღების პირველ წლებში 50%–ით შემცირდა. მომდევნო წლებში ეს მეჩვენებელი (არ ვიცი რატომ, ალბათ შეეჩვივნენ მძღოლები CHMSL–ს) 5%–მდე შემცირდა.
ძიების პროცესში წავაწყდი რამდენიმე საინტერესო ფაქტს, რომელიც ადასტურებს ამ ერთი შეხედვით უმნიშვნელო დეტალის დიიიდ მნიშვნელობას.პირველად დამატებითი სამუხრუჭე ნათურა გამოჩნდა ამერიკაში 1968–1971 წლის Ford Thunderbird–ის მოდელებზე. თუმცა დიდი პოპულარობით თავიდან ვერ ისარგებლა. ევროპაში 1980 წლამდე არც ერთი მოდელი არ იყო "აღჭურვილი" CHMSL–ით. მოგვიანებით (ჩრ. ამერიკაში 1986 წლიდან, ავსტრალიასა და ახალ ზელანდიაში 1990 წლიდან და ევროპაში 1998 წლიდან) ავტომობილების მწარმოებლებს ახალი რეგულაციის მიხედვით მოეთხოვათ CHMSL–ის დამონტაჟება ყველა მოდელზე.
შედეგი და ეფექტი მართლაც გასაოცარი აღმოჩნდა. თუკი ერთ კვლევას დავუჯერებთ (სხვა ამ თემაზე ვერ ვნახე), უკნიდან შეჯახებით გამოწვეული ავარიების რაოდენობა ტაქსებსა და სხვა კომერციული დანიშნულების მანქანებში CHMSL–ის შემოღების პირველ წლებში 50%–ით შემცირდა. მომდევნო წლებში ეს მეჩვენებელი (არ ვიცი რატომ, ალბათ შეეჩვივნენ მძღოლები CHMSL–ს) 5%–მდე შემცირდა.აგრეთვე:
გრძელვადიან პერსპექტივაში ელიან, რომ დამატებითი სამუხრუჭე ნათურები აშშ–ში ყოველწლიურად მძღოლებს თავიდან ააცილებს 92,000-137,000 პოლიციაში რეგისტრირებულ ავარიას, მოახდენს 58,000-70,000 არა–სასიკვდილო დაზიანებისა და $655,000,000 ოდენობის ქონების განადგურების პრევენციას.
აბსურდული პოეზია ანუ დაღლილი ფინანსისტის ერთი ჩვეულებრივი ამბავი
* * *
–––––––––––––––––––––––––––––––
პარასკევი საღამოა მშვიდი,
სამი, ოთხი, ხუთი, ექვსი, შვიდი,
დავიღალე, მომაწოდე სკამი,
შვიდი, ექვსი, ხუთი, ოთხი, სამი.
ვაი, როგორ მომენატრა ვიქენდი,
ირითმება ახლა კარგად ბიკენტი,
მაგრამ მინდა რითმად რიცხვი მთელი,
six, seven–ი, eight, nine, ten–ი.
მომენატრა ხოშიანი ძილი,
გაიტანეთ პროცენტი და ძირი!
მინდა მქონდეს ჩემი дача – House–ი,
აღარ მინდა ლაგრანჟი და გაუსი!
დამანახეთ თუნდ შორიდან ზღვა,
ოთხი, ხუთი, ექვსი, შვიდი, რვა,
ვეღარ ვფიქრობ რა ვისურვო სხვა მეტი,
14, 15, 16, 17, 18.
პარასკევი საღამოა მშვიდი,
სამი, ოთხი, ხუთი, ექვსი, შვიდი,
ფინანსისტი კვდება, ძვრება თათი,
0, 10, 20, 30.
–––––––––––––––––––––––––––––––––
საქართველოს ისტორია – სტატისტიკა
დღეს 25 თებერვალია, საქართველოს პირველი დემოკრატიული რესპუბლიკის ოკუპაციის დღე (1921). ბევრს დაწერენ და იტყვიან ამ თემაზე, განსაკუთრებულს მე ვერაფერს შემოგთავაზებთ.
მაგრამ დღევანდელი პოსტი მაინც ისტორიულ თემატიკას ეხება.
წარმოგიდგენთ საქართველოს ისტორიას – რიცხვებში:
––––––––––––––––––––––––––––––––––––––––––––––––––––
საქართველოს და მის ნაწილებს სხვადასხვა დროს მართავდა 400 ზე მეტი მეფე თუ მთავარი.
საქართველოში სხვადასხვა დროს მოღვაწეობდა 30 მდე სხვადასხვა დინასტია.
ყველაზე უფრო ხანგრძლივად ზეობდა ბაგრატიონთა დინასტია - 1024 წელი (786-1810წწ.).
საერთოდ ბაგრატიონთა დინასტია ერთ-ერთი ყველაზე უფრო ხანგრძლივია მსოფლიო ისტორიაში, იგი ჩამორჩება მხოლოდ იაპონიის იმპერატორთა დინასტიას რომელიც ზეობის უკვე 2050-ე წელს მოთვლის (ძვ.წ.40 წლიდან).
ბაგრატიონთა დინასტიას კიდევ ერთი მიღწევაა ის, რომ მისი განშტოებები ზეობდნენ სხვადასხვა დროს 7 სხვადასხვა სამეფოსა თუ სამთავროში.
საკმაოდ ხანგრძლივად ზეობდნენ აგრეთვე ჯაყელები - 527 წელი (1268-1795წწ.); ძველი დადიანები - 506 წელი (1185-1691წწ.) და გურიელები 364 წელი (1462-1826წწ.).
ყველაზე ხანმოკლე ზეობა ჰქონდა თბილისის საამიროს ერთ-ერთ, შაბანიანთა დინასტიას - 29 წელი (853-882წწ.).
მეფე-მთავართა შორის ყველაზე დიდ ხანს ზეობდა იბერიის მეფე ფარნავაზი - 65 წელი (ძვ.წ.329-264წწ.).
ხანგრძლივად ზეობდნენ აგრეთვე:
კახეთის მეფე ლევანი - 56 წელი (1518-1574წწ.).
იმერეთის მეფე ბაგრატ III - 55 წელი (1510-1565წწ.).
სამეგრელოს მთავარი ლიპარიტ Iდადიანი - 55 წელი (1414-1469წწ.).
ქართ-კახეთის მეფე ერეკლე II - 54 წელი (1744-1798წწ.).
სამცხის მთავარი ივანე ჯაყელი - 53 წელი (1391-1444წწ.).
ტაშირ-ძორაგეტის მეფე დავით I ანჰოლცი - 52 წელი (996-1048წწ.).
ტაო კლარჯეთის მეფე ბაგრატ I კურაპალატი - 50 წელი (826-876წწ.).
იბერიის მეფე მირიანი - დაახლ. 50 წელი (285-335წწ.).
ყველაზე ბევრჯერ მეფედ იყო არჩილი - 6 ჯერ (ხუთჯერ იმერეთში: 1661-1663, 1678-1679, 1690-1691, 1695-1696,1697-1698წწ. და ერთხელ კახეთში 1664-1675წწ.).
ყველაზე ასაკოვანი ტახტზე ასვლისას იყო როსტომ მეფე (1633-1658წწ.) - 68 წლის.
ყველაზე ახალგაზრდა ტახტზე ასვლისას იყო ბაგრატ IV (1027-1072წწ.) - 9 წლის.
ყველაზე მეტი ცოლი ჰყავდა დავით VII ულუს (1247-1270წწ.) - 4.
ყველაზე მეტი შვილი ჰყავდა ერეკლე II-ს (1744-1798წწ.) - 21 (!!!)
––––––––––––––––––––––––––––––––––––––––––––––––––––
აქვე – საქართველოს რამდენიმე ძველი რუკა:
1. საქართველო ფარნავაზ მეფის დროს
2. საქართველო დავით აღმაშენებლის დროს
3. საქართველო 1150–1220 წლებში
4. საქართველო 2010
მასალები საიტიდან http://www.istoria.ge/index.htm
დღის ვებ–გვერდი
რა ღირს შენი საიტი?
საინტერესოდ და დამაინტრიგებლად ჟღერს, არა? თუ გინდათ გაიგოთ, რა ღირს დღეს შენი საიტი, ბლოგი მაგალითად, შედი აქ: Your WebSite Value. ამ საინტერესო ვებ–გვერდს ბლოგროლის ერთ–ერთ დისკუსიაში წავაწყდი. მგონი იმსახურებს დღის ვებ–გვერდის წოდებას.
მიუხედავად იმისა, რომ ჩემი ბლოგნოტის გაყიდვას ან გასხვისებას არ ვაპირებ, წმინდად ინტერესის გულისთვის გადავწყვიტე შემეფასებინა და აღმოჩნდა, რომ $10 ღირს ჩემი საიტი.
მინდოდა ჩემი ფლიკრის შეფასებაც, რომელიც ჩემს ბლოგზე გაცილებით პოპულარული და მოვლილია, მაგრამ არ გამოვიდა, მხოლოდ www.flickr.com საიტის ფასს წერს.
სცადეთ თქვენც :)
გაზეთის ქუდი მახურავს
რა ყოფილა ეს ტემპლეტების არჩევა ბლოგისთვის! სახლის რემონტს გავს ყველანაირად, კარკასიდან დაწყებული, ევრორემონტით დამთავრებული: ჯერ სწორად უნდა გადატიხრო – ერთი სვეტიო, 2 სვეტიო, სამიო, უფრო მეტიცო – ჩემსას 2 უხდება. თან პროპორციებიც კარგად უნდა იყოს განაწილებული, ისევე როგორც სახლში "სტუმრების ოთახი" ყველაზე დიდი, "ლოჯი" პატარა. ჩემი ბლოგი მგონი ერთოთახიანი პროექტია :)) რომ შემოდიხარ მცირე მისაღებია და მარცხნივ შედარებით დიდი სტუმრების ოთახი.
მაგრამ სტრუქტურის არჩევით ხომ არ მთავრდება საქმე. ამ საიტებზე ქექვა–ძიება "ელიავას ბაზრობაზე" პაპანაქება სიცხეში წოწიალის ტოლფასია. ფერი, თემატიკა და ორნამენტები ყველას მოსაწონი და შენი შესაფერისი უნდა იყოს. თან სტუმრებმა კომფორტულად უნდა იგრძნონ თავი.
შემდეგ კომუნიკაციები და ავეჯი. ტეგები, პროფილი, ბმულები, ალბომი, არქივი. ყველაფერი მისაგნებად უნდა იყოს.
მოკლედ ხათაბალა საქმეა. მაგრამ კარკასში ხომ არ ვიქნები აბა?
აი ეს ავარჩიე, რასაც ახლა ხედავთ. მართალია ზოგიერთგან იაღლიშები აქვს (ტეგები და რაღაცეები არჩანს), მაგრამ ერთი კაი ხელოსანი მყავს, HTML–ის ხელოსანი, ხოდა ის მეხმარება.
ასე რომ, ცოტაც გაუძელით ამ მტვერს და აურზაურს. მალე მოეწყობა აქ "ახალმოსახლეობა" :)
ვეუფლები ფოტოხელოვნებას
ვიღაც წერს, ვიღაც მღერის, ან უკრავს, ვიღაც ხატავს, ძერწავს, ქსოვს. ვიღაც აქანდაკებს, აშენებს, ან ანგრევს, ყველანი რაღაცას ვქმნით. მე სურათებს ვიღებ. არა, ფოტოგარფი არ ვარ, მითუმეტეს - ფოტოხელოვანი. მე უბრალოდ სურათებს ვიღებ.
ბავშვობიდან მიტაცებდა ეს საქმე. ჯერ კიდევ ე.წ. 25 ლარიანი აპარატით მაქვს ბევრი ფირი "გაფუჭებული". განსაკუთრებით - თუ სადმე მივდიოდით მთელი ოჯახი. დავიჭერდი აპარატს და ყველა ხედს ვიღებდი. ბოლოს გვარიანი საყვედურიც მხვდებოდა, რადგან ფირები ისე მთავრდებოდა, ჩემი ოჯახი და მე მხოლოდ რამდენიმე სურათში ვიყავით. ეს რამდენიმე სურათიც სულ მათი ძალისხმევით, თორემ მე არც მომაფიქრდებოდა.
შემდეგ იყო ჩემი პირველი ციფრული აპარატი. ნიკონი. არ მიყიდია, მაჩუქეს. ამან უფრო გააღვივა ჩემი სიყვარული ფოტოგრაფიის მიმართ და უფრო სერიოზულადაც გადავწყვიტე მიდგომა. ნუ, ვთვლიდი, რომ ეს უკვე სერიოზული იყო, ბოლობოლო ნიკონით ვიღებდი :)
აი, ეს არის ჩემი პირველი ციფრული აპარატი:
და ამ აპარატით გადაღებული რამდენიმე სურათი:
ამ აპარატთან ბევრი კარგი მოგონება და კარგი კადრი მაკავშირებს. ძალიან დამწყდა გული, როცა შავი ზღვის წყალი იგემა და დაიწვა. არა, მე არ მომსვლია ეს - ჩემს ტექნიკას ისე ვუფრთხილდები, როგორც სხვა ღირსებებს :)) . ქალს არ უნდა ანდო ტექნიკა - ჩემმა დამ გადაწყვიტა, რომ ტალღები არ იქნებოდა იმ დღეს და ნაპირზე დადო აპარატი. ეს იყო ჩემი ნიკონისთვის საბედისწერო დღე. და ტალღებიც იყო - რასაკვირველია!
გული დამწყდა, მაგრამ დიდხანს არ ვყოფილვარ უაპარატოდ. ჩემი მონდომებით, მეგობრის რჩევით და მშობლების ფულით ვიყიდე Panasonic Lumix DMC FZ50, ანუ ბენჟამენი - ასე დავარქვი. სახელის დარქმევის იდეაც მეგობრისგან მოდიოდა - მის აპარატს ვინსენტი ქვია :)
ჩემი ბენჟამენი უფრო წააგავდა "პროფესიონალურ" აპარატს. რაღა დაგიმალოთ და ამ მსგავსებამ პროფესიონალურთან მომცა დიდი სტიმული გამეღრმავებინა ჩემი ცოდნა ფოტოგრაფიაში. სტილი არ დიდად არ შემიცვლია. ვიღებდი ისევ ყველაფერს, რაც ლამაზი ჩანდა. მაგრამ ახალი აპარატით უფრო მეტი შესაძლებლობებიც მომეცა. თავიდანვე ბენჟის User Guide ჩემი სამაგიდო წიგნი და საუკეთესო მეგობარი გახდა. ახლაც საპატიო ადგილი აქვს ჩემი საწერი მაგიდის უჯრაში და ყველა წიგნ-ბლოკნოტის თავზე დევს! ვერ მოვთვლი, რამდენჯერ მაქვს წაკითხული. არ მინდოდა რამე გამომრჩენოდა. ყოველ ჯერზე ახალს ვსწავლობდი. ამას მოჰყვა ინტერნეტ-სივრცის ათვსება. ჩემი ინტერნეტ-ბრაუზერის ფავორიტებში დიდი ადგილი უჭირავს ფოტოგრაფიასთან დაკავშირებულ ბმულებს.
მაგრამ ერთ დღესაც აღმოვაჩინე, რომ მივადექი ზღვარს, როცა ძნელია შენით უფრო მეტი ისწავლო. დახმარებისთვის ჩემს მეგობარს მივმართე - გაგა კაპანაძეს - ნიჭიერი ახალგაზრდა ფოტოხელოვანია, და უბრალოდ კარგი კაცი. სიამოვნებით დამთანხმდა რამდენიმე გაკვეთილზე. სწავლა გუშინ დავიწყე და პირველმა მასტერკლასმა მისთვისაც და ჩემთვისაც სასიამოვნო გაოცების გარემოში ჩაიარა. ის არ ელოდა, რომ მე უკვე ვიცოდი ბევრი რამ ფოტოგრაფიაში, მე კი უბრალოდ დიდ სიამოვნებას ვიღებდი იმით, რომ რაც პრაქტიკაში ჩემით აღმომიჩენია და შემინიშნავს (სულ ალბათ 20,000-მდე ფოტო მექნება უკვე გადაღებული და მგონი კარგი გამოცდილებაა), იმას უკვე პროფესიონალის ენით ვისმენდი და შესაბამის ახსნას ვუძებნიდი. რამდენიმე დავალებაც მაქვს. ახლა ფილმს ვიწერ - Coffee and Cigarettes. ეს ერთერთი დავალების ნაწილია, დავალება ჩემი სენსეი გაგას მოფიქრებულია და ამიტომ კონკრეტულ დეტალებს ახლა აქ არ მოვყვები. მოუთმენლად ველი შემდეგ მასტერკლასს და დავალებებს. თუმცა, ჯერ ეს დავალებებიც შესასრულებელი მაქვს. დიდ სიამოვნებას ვიღებ სურათების გადაღების დროს. მიყვარს ეს საქმე. ფოტოგრაფია, ეს ცალკე ენაა, ვიზუალური ენა, რომელიც საწყის დონეზე ვიცი ჯერ და მალე იმედია სრულადაც დავეუფლები.
მადლობა კაცს, რომელმაც მაჩუქა პირველი ნიკონი, მადლობა მშობლებს ბენჟამენისთვის, მადლობა გაგას დიდი დახმარებისთვის და მადლობა უფალს, რომ ამდენი სილამაზე გვაჩუქა, მე რომ გადამეღო!
დიდი რაგბი
ჩვენთვის, ქართველებისთვის, რაგბს ასეთი განმარტება უნდა ჰქონდეს:
რაგბი – ნათელი წერტილი ქართულ სპორტულ რეალობაში
ეს ერთადერთი სპორტული სანახაობაა, რომელსაც ქართველების მონაწილეობით დიდი სიამოვნებით ვუყურებ და ბოლოს თავაწეული და გულანთებული ვტოვებ ტრიბუნას ან ვშორდები ტელეეკრანს. საერთოდაც, რაგბი ერთადერთია არატრადიციულ ქართულ სპორტებს შორის, რომელსაც ყველაზე კარგად ავუღეთ ალღო. ალბათ იმიტომ, რომ (მგონი) ჩვენთან ძველადაც თამაშობდნენ ლელო–ბურთს, თან ეს ვაჟკაცური, აგრესიული სპორტი რაღაც ახლოსაა ჩვენს ხასიათთან.ქართველი ბორჯღალოსნების [მოკლე] ისტორია
შეიქმნა 1989 წლის შემოდგომაზე და
ნათლობის მატჩში, ქუთაისში 16:3 სძლია ზიმბაბვეს
მობურთალთა ნაკრებებიდან პირველი გავიდა მსოფლიო თასზე და
თანაც ორჯერ (2003, 2007)
სამჯერ (2001, 2005, 2009) იჩაუქა შვიდკაცის მსოფლიო თასზე
სამჯერვე მოიგო ევროპის ერთა თასი (2001 2008 2009) და
ხუთჯერ არა-ოფიციალური "უმცროსი ექვსი ერი" (2001 2005 2007 2008 2009)
მონაგარი 2010 წლის დადგომამდე
21 წელში 116 თამაში (41 შინ, 53 გარეთ, 22 ნეიტრალურზე)
68 მოგება - 43 წაგება * 5 ფრე ^ 2636:2256 (+380) ლ 324-247 (+77)
სულ 198 ბორჯღალოსანი: 79 ბეკი, 112 ფორვარდი და 7 უნივერსალი;
ბეკებმა გაიტანეს 154, ხოლო ფორვარდებმა 170 ლელო
ინფორმაცია საქართველოს რაგბის კავშირის საიტიდან
მსოფლიო რეიტინგში ამჟამად მე–17 ადგილზე ვართ და სულ ცოტათი გვისწრებს რუსეთი. მაგრამ აღმოფხვრადია ეგ! :) სულ მალე, 1 თვეში შევხვდებით და რეიტინგიც მაშინ შეიცვლება!
ბოლო 2 თამაშში ჯერ გერმანიასთან ვივარჯიშეთ შინ (77–3), მერე კი პორტუგალიასტან გვქონდა გასვლა. ეს დაძაბული თამაში იყო, მაგრამ მოვიგეთ (10–16)
ახლა უახლესი მიზნების შესახებ:
2011 წლის მსოფლიო თასის საკვალიფიკაციო ეტაპზე 2 თამაში გვაქვს დარჩენილი. 27 თებერვალს თბილისში ესპანეთს შევხვდებით. მაგრამ უფრო საინტერესო 20 მარტს ტრაბზონში გასამართი შეხვედრაა რუსეთთან. მატჩი ნეიტრალურზე რატომ ტარდება, ვიცით ყველამ. რუსეთში გასამართი შეხვედრაც, ასე ვთქვათ, ნეიტრალურზე გაიმართა – მარიუპოლში (უკრაინა), მაგრამ რამდენად ნეიტრალური იყო ეს სტადიონი და ქალაქი, აქედან გაიგებთ: მარიუპოლი (უკრაინა). მაგრამ იქაც მოვუგეთ (29–21). მოკლედ, ლომები არიან რაა ჩვენები :)
ახლა ტრაბზონშია შეხვედრა და ტურისტული კომპანიები უკვე ყიდიან სხვადასხვა ფასიან საგზურებს (info-tbilisi , adjaratour). მეც ვაპირებ ჩასვლას მეგობრებთან ერთად.
თავიდან ტრაბზონის ცენტრალურ სტადიონზე (ტევადობა 26,000) უნდა გამართულიყო ეს შეხვედრა, მაგრამ ამ დღეს ტრაბზონსპორი გალათასარაის მასპინძლობს და ამიტომ თამაში გაცილებით პატარა სტადიონზე ჩატარდება (ტევადობა 6,200). აქედან 5,500 ბილეთი ქართველებზე გაიყიდება. ფასები არც ისე დიდია და ვინც შევძლებთ წავიდეთ და ვუგულშემატკივროთ ჩვენს ნაკრებს მოედნიდან!
2–ჯერ უკვე ვიყავით მსოფლიო ჩემპიონატზე და მჯერა, მესამედაც გავალთ.
წარმატება ვუსურვოთ ნაკრებს და მადლობა ვუთხრათ ჩვენდათავად ყველა იმ სიხარულისთვის, რაც უკვე გვაჩუქეს და რასაც კიდევ წინ გვიმზადებენ! :)არც კი ვიცი რა დავარქვა
არ მითხრათ, რომ არ გიფიქრიათ იმაზე, თუ როგორი იქნებით წლების შემდეგ. ან როგორი იქნებოდით ზანგად რომ დაბადებულიყავით, ან აზიაში, აფრიკაში ან სულაც საპირისპირო სქესის რომ ყოფილიყავით :)) (ნუ ამ უკანასკნელზე რომ არ გეფიქრათ, დასაშვებია).
მეც მიფიქრია, კი, და აი დღეს შემთხვევით წავაწყდი ერთ საიტს, რომელმაც ეს ინტერესი მეტ–ნაკლებად მომიკლა.
ამ ვებ–გვერდს თუ ვენდობით, მე აი ასე გამოვიყურები ახლა:
მაგრამ წლების შემდეგ, აი ასეთი ვიქნები:
აზიაში რომ დავბადებულიყავი, აი ასეთი თვალები მექნებოდა თურმე:
ძალიან ვიხალისე, თქვენც სცადეთ.
სურათები შექმნილია საიტზე gizmoz
დღის ვებ–გვერდი: საჩუქრები
ყოველთვის მიჭირს საჩუქრების არჩევა. უმეტესად იმ შემთხვევებში, როცა კონკრეტულს არაფერს ვეძებ. ჰოდა ჩემთვის ძალიან საჭირო საიტს მივაგენი. გიზიარებთ:
საიტზე სხვადასხვა სიტუაციის შესაფერის საჩუქრების კატეგორიებთან ერთად ნახავთ ტესტებს, რომელიც დაგეხმარებათ პიროვნების ხასიათის მიხედვით მისი შესაფერისი საჩუქრის არჩევაში. ცოტა დებილურად ჟღერდეს ეს ყველაფერი შეიძლება, მაგრამ ჩემნაირებისთვის საჭირო საიტია :))
